تعیین شاخصهای ارزیابی عملکرد قطبهای علمی

آموزش عالی معرف نوع مهمی از سرمایه‌گذاری در منابع انسانی است که با فراهم‌آوری و ارتقای دانش، فناوری، خلاقیت و مهارت و نگرش موردنیاز فراگیران، به توسعه پایدار کمک می‌کند. آموزش عالی موجب ترویج دانش می‌شود و با پژوهش و تحقیقات بنیادی و کاربردی علم و دانش جدید نیز به‌وجود می‌آورد. در دهه اخیر توجه به توسعه پایدار علمی در ایران از گسترش قابل توجهی برخوردار شده است. قطب‌های علمی با هدف گردهم‌آوری و سامان‌دهی جمعی از اعضای هیئت علمی توانمند در گسترش مرزهای دانش و توسعه پایدار علمی در دانشگاه‌ها ایجاد شده‌اند. ارزیابی مستمر عملکرد این قطب‌های علمی با توجه به اهدافی که در تأسیس آنها در نظر گرفته شده است با تعیین و تدوین شاخص‌های مؤثر و مفید ضروری است. در این مقاله مدل جدیدی برای ارزیابی عملکرد قطب‌های علمی طراحی و نتایج اجرای آن در قطب‌های علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به عنوان نمونه ارائه شده است. یکی از نتایج حاصل از این ارزیابی می‌تواند در شناسائی فعالیت‌های مفید و مؤثر قطب‌های علمی استفاده شده و منجر به هدایت و جهت‌دهی مناسب آنها شود و به‌علاوه با ایجاد رقابت صحیح شاخصی برای حمایت و پشتیبانی بیشتر از قطب‌های علمی فعال‌تر تعیین و مورد استفاده قرار گیرد. همچنین برای آسیب‌شناسی قطب‌های علمی با عملکرد ضعیف اقدام کرد و در رفع و اصلاح مسائل مربوط به فعالیت نکردن آن‌ها اقدام‌های جدی انجام داد و در صورت تداوم در فقدان فعالیت مفید تصمیم به انحلال و حذف قطب علمی گرفت.